Mijn tweede jaar Sociaal Pedagogisch Hulpverlening (SPH) gaat zo beginnen en de voorbereidingen voor mijn stage voor het derde jaar zijn ook meteen begonnen.
Maar waar? Met wat voor cliënten? Wat kan ik en wat kan ik niet? Vragen die voor iedereen moeilijk te beantwoorden zijn, maar als je in een rolstoel zit maakt dat het er niet makkelijker op.

Op de Haagse Hogeschool hebben we een website waar alle instellingen op staan waar je als SPH’er stage kan lopen. De vraag welke doelgroepen geschikt zijn voor mij is al gauw beantwoord. De doelgroepen mensen met een lichamelijke beperking en kinderen vallen af. Deze mensen kan ik niet helpen vanuit mijn rolstoel.

Dan maar beginnen met het aanschrijven van de plekken. Na vijftien brieven de deur uit te hebben gedaan. Heb ik een aantal gespreken met bedrijven die geïnteresseerd zijn in het hebben van mij in het team als stagiaire willen.

Een van mijn gesprekken was bij Anton Costandse, een stichting met woonlocaties voor mensen met een psychiatrische diagnose.
In het gesprek kwam naar voren dat er gedacht werd dat ik niets zelf kon en dat ik zelf overal hulp en ondersteuning bij nodig had en daarom geen hulp kon bieden aan de cliënten. Zonder dat ik ook maar zelf iets in kon brengen was het oordeel al geveld.

Het volgende gesprek was bij de Gemiva SVG groep, bij een woonlocatie in Voorschoten.
Een erg apart gesprek waar mij tussen neus en lippen door werd verteld dat de cliënten van Gemiva liever niet geholpen wilden worden door iemand met een beperking. Daar heb ik dus een uur voor in de auto gezeten.

Maar na veel gesprekken heb ik eindelijk een stageplek en wel bij Middin. Hier was het gesprek snel en goed ik werd niet raar aangekeken om mijn beperking, maar gewoon beoordeeld op mijn CV en aanmeldingsformulier. Hier ga ik begin september beginnen met mijn stage!!!