Verhalen van jonge Hagenaars met een Beperking

‘Je moet lekker brutaal zijn’

“Een hoop werkgevers zien meteen een rolstoel of een beperking, dat hoeft geen struikelblok te zijn.”
Een foto van Tycho
Naam: Tycho Herf

Leeftijd: 25
Beperking: Spina Bifida
Beroep: Multimedia ontwikkelaar LOI
Toekomstdroom: Professioneel roeier worden / werken in de orthopedische hulpmiddelen industrie

‘Ik wist eigenlijk nooit zo goed wat ik wilde’
Ik ben geboren met een open rug, waardoor er zenuwen in mijn rug zijn beschadigd. Vanaf mijn middel wordt de functie en het gevoel minder naarmate je lager komt. Ik voel bijvoorbeeld niks onder mijn voeten. Ik zit in een rolstoel, maar kan nog wel kleine stukjes lopen.

Na de HAVO ben ik in Rotterdam naar het Grafisch Lyceum gegaan en heb daar de opleiding Multimedia gestudeerd met als specialisatie Animatie. Ik wist eigenlijk nooit zo goed wat ik wilde gaan doen, heb nooit gedacht “dat zou ik heel graag willen” en vind veel verschillende dingen leuk. Ik ben dus ook heel breed opgeleid waardoor je niet meteen een heel specifiek beroep kunt gaan beoefenen, misschien is dat wel een dubbele handicap ;).

Interview met Tycho

‘Ik ben vrij eigenwijs’
Toen ik afstudeerde wilde ik in de animatiewereld blijven, ik wilde 3D-animaties maken en modellen voor films, maar in Nederland is die branche vrij klein en je moet heel erg goed zijn wil je daar in terecht komen, dat was ik niet. Uiteindelijk heb ik anderhalf jaar thuisgezeten zonder baan. In die tijd kreeg ik Wajong en woonde gelukkig nog thuis, want alleen van de Wajong had ik het niet gered. Ik besefte dat de animatiewereld het niet zou worden en ben breder gaan zoeken. Ik heb bij de LOI gesolliciteerd en ben daar aangenomen. In totaal heb ik vier gesprekken bij hen gehad, in het tweede gesprek heb ik ter sprake gebracht dat je subsidie aan kan vragen voor werknemers met een beperking. Ter voorbereiding op dat gesprek ben ik nog langs geweest bij het CWI (nu UWV) en heb alles op print meegenomen en aan mijn baas gegeven.

In mijn brief of cv staat niet expliciet dat ik een beperking heb, maar in mijn cv staan wel bepaalde signalen waaruit je het op zou kunnen maken. Mijn handicap zie ik zelf niet als beperking, omdat ik evenveel kan als een ander die achter een bureau zit. Ik ben ook vrij eigenwijs, dus als ik dingen zelf kan doen, dan doe ik ze ook graag zelf. Bij de LOI hebben ze geen aanpassingen voor mij hoeven maken, ik ben dus vrij ‘makkelijk’ voor een werkgever. Daar denkt overigens niet iedere werkgever zo over, want voordat ik bij de LOI werkte, heb ik flink wat sollicitaties gehad. Het werd nooit expliciet gezegd, maar ik heb wel het vermoeden dat mijn handicap heeft meegespeeld bij de afwijzingen. Werkgevers zijn vaak bang dat je meer verzuimt dan een ‘normale’ werknemer en zien beren op de weg. Ik heb vaak vragen als “wat kan je wel en niet?”, “ben je vaak afwezig?” en “ga je vaak naar de dokter?” gehoord, daaraan merk je dat iemand zich op de handicap focust in plaats van de persoon.

Tycho roeit

‘Roeien geeft me vrijheid’
Ik roei op hoog niveau en we zijn pas in het buitenland geweest voor kwalificatiewedstrijden om ons te plaatsen voor de Paralympics in Londen dit jaar. Helaas zijn we 4de geworden en doen we niet mee, maar gelukkig zijn er genoeg andere wedstrijden om op te focussen.

Ik train gemiddeld 10 x per week, want roei ook nog bij roeivereniging Rijnland in Leidschendam. Roeien geeft me vrijheid, omdat het me de mogelijkheid geeft te sporten zonder stoel.
Het liefst zou ik professioneel roeier worden, maar ik weet nu nog niet hoever ik zou kunnen komen binnen de sport. Ik ben inmiddels wel minder gaan werken, zodat ik me meer op het roeien kan focussen.

Ik zie mezelf niet de rest van mijn leven op kantoor zitten en ben me sinds september aan het oriënteren op wat ik wel zou willen doen. Ik heb binnen de LOI een jobcoach gekregen en heb een jobcoach bij de Randstad naar aanleiding van hun samenwerking met het NOC (Nederlands Olympisch Comité). Sinds ik in 2010 begon met roeien, wil ik eigenlijk steeds meer iets in die hoek gaan doen. Ik zoek het nu in de orthopedische hulpmiddelen industrie, een tijdje geleden ben ik bij een open dag geweest van Livit Orthopedie en het lijkt me leuk om bij zo’n soort bedrijf te werken. In zo’n orthopedische werkplaats is het heel druk, je moet continue heen en weer lopen, je bent met klanten bezig, maar ook met machines.
Aan mijn hoofd en handen mankeert niets, maar het zou fysiek wel een uitdaging zijn.
Omdat ik geen opleiding heb in die richting en niet zomaar kan stoppen met werken ben ik op zoek naar een leer-werktraject.

Tycho in de sportschool

‘Je rolstoel hoeft geen struikelblok te zijn’
Ik denk dat het bij het zoeken naar werk belangrijk is om lekker brutaal te zijn. Een hoop werkgevers zien meteen een rolstoel of een beperking, dat hoeft geen struikelblok te zijn. Als jij jezelf goed weet te verkopen, dan heeft een werkgever er al snel vertrouwen in dat je de juiste kandidaat bent. Hij ziet jou en niet je beperking.

Je kunt je daarnaast goed voorbereiden op het sollicitatiegesprek, door uit te zoeken wat de voordelen van het aannemen van iemand met een beperking zijn. Dit kun je voorleggen aan je toekomstige werkgever, net zoals ik heb gedaan tijdens mijn tweede gesprek.

Ook roeien?
Voor de Paralympische Talenten groep in Amsterdam zijn we nog op zoek naar nieuwe roeiers voor ons team. Heb je interesse kijk dan eens op knrb.nl/content.php/nl/326. Voor vragen kun je ook een mailtje sturen naar
Dit e-mailadres wordt beveiligd tegen spambots. JavaScript dient ingeschakeld te zijn om het te bekijken..

 

/door

Lysanne: Zelfstandig wonen

Een huis vinden als je niet meer bij je ouders wil wonen is lastig. Met een beperking of zonder beperking het maakt niet uit. Het is voor beide duur en je weet niet waar je aan begint. De kosten die je maakt zijn altijd hoger dan thuis. Met een beperking moet je vaker rekening houden met de ruimte die er in een huis moet zijn. Waar je hulp vandaan plukt wanneer je die nodig hebt.

Toen ik net achttien was heb ik mij laten inschrijven bij begeleid wonen. Mijn ouders vonden dat een veilig begin. Ik zou daar begeleiding krijgen om dingen te leren en om later in mij leven zelfstandig te gaan wonen.

Op mijn 20ste was er een plek vrij en ben ik met begeleiding gaan wonen. Nu moet ik zeggen dat het voor iemand met een beperking net zo zwaar is om het huis uit te gaan dan voor iemand zonder beperking. Want ik vond het in het begin erg lastig om een planning te maken met betrekking tot mijn sociale leven en mijn studie. Voor mij was het daardoor ook lastig om in te schatten waar ik hulp bij nodig heb en wat ik zelf kon. Maar uiteindelijk na 3 jaar was ik uit geleerd en wat nu wat ik kon daar niet blijven wonen.

Nu zijn we een jaar later en weet ik eindelijk waar ik wil gaan wonen. Ik ga naar een Fokus woning zodat, ik wel 24 uur, 7 dagen per week iemand kan bellen om me te helpen met wat ik niet kan of wat op dat ogenblik niet lukt.

Er is op dit moment een appartement vrij. Ik heb al gebeld en heb papieren thuis gekregen om in te vullen. Als ik alles rond heb kan de verhuizing beginnen. Dat word weer even wennen maar krijg er wel een mooier huis voor terug!

/door

Linda: Ons bezoek aan de openluchtbios van het Humanity House in Den Haag.

Mijn naam is Linda en ik ben 26 jaar. Ik maak gebruik van een rolstoel om me voort te bewegen en ik moet zeggen- ik vind het heerlijk om veel te bewegen. Dit is mijn eerste rapportage van een ervaringen in het openbaar. Ditmaal- de zomerse  buitenbioscoop bij het Humanity House in hartje Den Haag.

Ik moet zeggen- de avond in het algemeen was heel gaaf.  Het weer was perfect, de taxibus was op tijd. Een ideaal begin van een fantastische avond. We (ik en mijn lieve echtgenoot Frank) ontmoette  onze vriendin Lysanne om 20:25. Ook al zou de film pas bij zonsondergang, wat zo rond 22:00 was, beginnen, het was een erg goed idee van ons om er zo vroeg te zijn.

Een klein advies: Je moet je plekje in het filmtheater van te voren boeken. Dat is wat ik had gedaan voor mij en mijn man. Maar niet voor Lysanne omdat haar beslissing om mee te gaan erg kort van te voren genomen werd. We hadden geluk. In het mooie theater kon een maximum van 94 mensen plaats nemen en sommige bezoekers werden buiten gehouden. Lysanne niet, maar ik ga niet speculeren over hoeveel dat met geluk te maken heeft.

De 94 stoelen op het podium zaten allemaal vol maar ik had niet het gevoel dat het erg druk was. Er was zat ruimte voor iedereen en meer mensen erbij zou het alleen maar te veel opgevuld hebben.

Toen ik over de mail correspondeerde met het Humanity House, kreeg ik het  telefoon nummer van een vrouw door dat ik moest bellen bij aankomst zodat zij ons kon begeleiden van de patio naar de andere kant van het gebouw. Dus ze waren goed voorbereid en geïnformeerd toen ik er aan kwam. 

Mijn man hielp mij en de aardige mevrouw van het Humanity House hielp Lysanne . Het is nog best een uitdaging om van de zijingang naar het podium te komen. De patio zelf is heel mooi. Er is een schans naar het terras en er zijn vrij ruime invalidetoiletten aanwezig, maar om daar te komen moet je de schans wel af. Ik heb ze zelf niet geprobeerd, dus ik kan verder niks zeggen over deze faciliteiten.

Toen we op het terras waren, realiseerden we ons dat de échte uitdaging nog moest komen. We moesten namelijk nog met onze rolstoelen óp het podium zien te komen. Ik raad zeer sterk aan iemand mee te nemen, zodat diegene kan helpen met het duwen van je rolstoel of die de staf goeie, gedetailleerde instructies kan geven. De mensen daar waren zo aardig en behulpzaam, maar er is gewoon te weinig ruimte. In ieder geval, we kregen alles netjes op tijd voor elkaar zodat we van de film konden genieten.

Ik denk dat het niet te doen is met een elektrische rolstoel of scootmobiel, tenzij de persoon wel een beetje trap zou kunnen lopen. Het podium is gewoonweg niet aangepast voor dit soort vervoersmiddelen.

/door